Gasteizen sutan/ En Gasteiz entre fuegos | Semana 19 #Maraton #Gasteiz #MartinFiz

Banekien gaurko maratoi handia etzala izango.Lasterketa guztiak gogoz beterik prestatzen ditut baina gaurkoa, ez dut behar beste denbora izan eta nekez ordaindu dut.

Egun ederra Gasteizen.Goizalde freskotxua baina galanta. Alarziatarrak, Ander eta laurok, ohikoa den argazkia atera eta gero lanean jarri gara.Oso astiro ekin diot lanari.Lehenengo kilometroetatik atzean ikusiko nintzela ohartu naiz.Sentzazioak ez dira bat ere jatorrak izan.Baina tira, kikildu gabe aurrera jarraittu dut. 21 kilometroa arte, lasai-lasai ibili naiz. Kotxe-eskoba, begi bistan ikustera ere iritsi naiz.Baina nik lasai jarraitu dut. Erdi maratoia igarota,nire buruari esan diot:» oraintxe hasiko da nire maratoia». Berehala batean 5:15ean jarri naiz eta ez dut lan handirik egin behar izan 5:00era heltzeko. Asmoa 30 kilomatrora arte, erritmo horri eustea izan da eta gero, 4:30eraino jeistea.Donostiako maratoian, 3ordu 24´tan bukatu nuenean, horrelaxe egin nuen eta primeran atera zitzaidan. Baina gaian, askoz entrenatuagoa nengoen. Gaur, enaiz 4:30era heldu, ia 6:00ra baino eta maratoia sufritzen, berriz, bukatu dut.

Maratoia oso lasterketa handia da, oso zaila da berari ziria sartzea.Gasteizen, gaur, agerian geratu da. Japoniarretaz gogoratu naiz:» porrotetaz, asko ikasten da…» Ba hori, beste batean hobeto.

Si la política es la ciencia para engañar a los ciudadanos con el objetivo de conseguir sus votos. El maratón, es la ciencia de los corredores para engañar a los kilómetros.

Hoy Gasteiz se ha puesto de morros y de qué manera. Al parecer,no le ha hecho demasiada gracia que un@ 5000 deportistas recorran sus calles y lo ha demostrado con un calor de aupa.

La mañana ha comenzado fresquita y muy cómoda. Pero hemos entrado en la meta con un calor, que se caían hasta las moscas. Allá, en lontananza, se veía al majestuso Gorbea con algo de nieve…Pues esa nieve sería producto de nuestra imaginación porque el calor era de los que hacen época.
El clan Alarcia Ander y c´est moi, nos hemos sacado la foto de rigor, para compartir con nuestr@s herman@s l@s korrikazaleak, y nos hemos puesto al lío.

Hoy no, hoy no era día de una jornada deportiva memorable.Mi cuerpo me ha tardado mucho en dar el ok y si lo a hecho, ha sido por quedar bien conmigo. Desde los primeros km me he ido para atrás. No, las sensaciones no eran para nada buenas y no, las piernas no eran las de siempre y la chispa…la del mechero de un aficionado que se ha encendido un cigarro. Allí por el km 30, es cuando me he dicho ahora, a por el 4:30. Y con un elegante corte de mangas, mi cuerpo me ha dicho: » a 4:30 se va a poner tu pm». Y es cierto, así ha sido. No he podido. Los últimos 12km sufriendo y saboreando las interminables rotondas y las vertiginosas rectas de Gasteiz. Ahora etiendo a los Nazis en la operación Barba Roja ante las bastedad de Rusia.

He entrado meta, como quién presenta una paella agarrada a unconcurso. Solo quería terminar. Eso si, aquí no se baja del burro nadie, lo que se empieza se acaba.

Termino con una ofrenda. Ofrezco mi carrera de hoy a todas aquellas personas que nunca se dan por vencidas. Que por muy difícil que sea lo que están viviendo, siguen adelante sin miedo.

Por cierto, estoy absolutamente convencido que si la carrera hubiera tenido 10km más, gano el maratón de hoy.No tengo ninguna duda, vamos.
Gora gu eta gutarrak

También te podría gustar...

Uso de cookies

Este sitio web utiliza cookies para que usted tenga la mejor experiencia de usuario. Si continúa navegando está dando su consentimiento para la aceptación de las mencionadas cookies y la aceptación de nuestra política de cookies, pinche el enlace para mayor información. ACEPTAR

Aviso de cookies