Pinchazodonosti #MaratonDonosti

Beti esaten dute,norberaren ametsak jarraitzea amaigabeko bidea dela eta hala izaten da, behintzat gaur Donostian bai. Korrikazalekook fronte bitan aritu izan gara:batzuk Donostin eta gainontzekoak Santurtzi-Bilbon.
Maratoi gozoa gaurkoa,hasieran behintzat. Lasai eta txintxo hasi dut lasterketa. Gorka,Juanan eta Ñarra hasieratik aurrera joan dira eta ni atzean lasai. Gorputza berotzen hasi zaidanean,5:30era arte jeitsi eta horri eustea izan dut helburu. Bat batean,5:10ean aurkitu naiz eta oso,oso gustora, 3:45eko erbia utzi dut atzean eta guzti. Bat batean,berriz,3:45eko erbia ziztu bizian igaro da nire ondotik,bizikletan zihoazen. Arrituta geratu naiz…Jada ez dut berriz artu. 34.Km-an…ai ene!!! 5:10etik, 6:30era pasatu naiz eta gero eta okerrago…azken 5 km-ak:kirola usteko modukoak izan dira. Anoetaren atarian,nire hankek nahikoa dela esan didate eta bertan geratu naiz. Jendea animatzen algaraka baina nire hankek ezin. Bukatu dut,jakiña baina harrotasunagaitik. Honek egiten du handi maratoia…

El maratón de Donosti de este año ha comenzado reivindicativo. Viteri y yo,en facebook, dimos un manotazo encima de la mesa. No sé si conseguimos algo pero nos quedamos más a gusto que un arbusto. Es que,ya es tiempo de ejercer de ciudadanos…Que me da el ramalazo politico.
Pues ahí que nos fuimos los Viteri,Juanan y los Ñarra a dar un paseito por Donosti. Y el paseito nos ha dado Donosti a nosotros. Parece que a Juanan le ha ido bien,al menos sus quejas no han llegado a mis oidos. Ñarra se ha ido a tomar un pintxo al terminar la media. Total,para lo que había que ver. Y yo,tenía que haberle acompañado. A partir del km 34,se me ha hecho de noche pero que muy de noche. Allí,en lontananza…veía que venía Viteri. Parecía que me estaba animando a mí mismo. No tenía buena cara Gorka. A mi ya las piernas me estaban diciendo que a casa y esta vez tenían razón. Pero…que no,que lo que se empieza, se acaba. ¡¡¡Aquí,no se baja nadie!!! Los últimos dos kilómetros…si no he dejado 10.000 veces el deporte,no lo he dejado ninguna. La entrada al estadio de Anoeta…ni los ejércitos del Reich sucumbiendo ante los rusos…de llorar. Pues así que…total,veníamos a lo romano a ampliar nuestras conquistas y hemos terminado como en black hawk derribado.
Es así como nos lo han contado. Ahora un más que muy bien merecido descanso hasta después de gabonak. Por cierto…que aunque esto parezca el testamento de una plañidera,estoy más a gusto que un arbusto.

También te podría gustar...

Uso de cookies

Este sitio web utiliza cookies para que usted tenga la mejor experiencia de usuario. Si continúa navegando está dando su consentimiento para la aceptación de las mencionadas cookies y la aceptación de nuestra política de cookies, pinche el enlace para mayor información. ACEPTAR

Aviso de cookies